Yaz gəlsin, hər şey çox yaxşı olacaq

Uşaqlıqdan mənimlə birlikdə böyüyən bir düşüncə var. Yaz gəlsin, hər şey çox yaxşı olacaq. Nə demək istədiyimi mənim kimi qışdan əziyyət çəkənlər anlayar.
 

Qış gəldimi bəzən elə olur ki, sanki, bütün bəşər toplanıb səni ümidsizliyə qapandırmaq istəyir. Ən təsirləndirici mahnıları qoyur qarşına. Sən onları dinləməsən, kədərlənmən üçün əziyyət çəkmiş müğənniyə ayıb olarmış. Mərcə girərmiş kimi səni içindən çıxa bilməyəcəyin dərin-dərin düşüncələrə qərq etmək üçün hərəsi öz bədbinlikdən yoğrulmuş fikirlərini irəli sürürlər. Amma artıq qış yuxusundan özünü oyatmağın vaxtıdır.

 Əlbəttə, hardasa kimsə sənin uğursuz olmağını istəyə bilər. Amma sənin uğurlarını dörd gözlə gözləyənlərə dön bax.

Əlbəttə, bir yerlərdə səni özlərinə tabe etmək istəyənlər tapılacaq. Amma səni özünə nümunə götürənlər səndən təkrarsız olmanı gözləyirlər.

Əlbəttə, kimlərsə sənə içindəki səsə qulaqlarını yummanın yollarını öyrədəcəklər. Amma sən əmin ol, bunlar içlərindən səsi kəsilənlərdir.

Kimsə sənə hər şeyi olduğu kimi saxla, bir əldən səs çıxmaz deyəcək. Amma biri çox yaxşı söyləyib “Dünyada görmək istədiyin dəyişiklik özün ol”.

Dünya belə gəlib, belə də gedəcək deyəcəklər. Dön bir keçən illərə, əsrlərə bax. Görəcəksən ki, dünya belə gəlməyib, deməli, belə də getməyəcək.

Kimsə təkidlə sən bu deyilsən deyəcək. De ki, o səni heç tanımayıbmış.
Əlbəttə, səni yalnız öz görmək istədikləri kimi görənlər olacaq. Amma sən onlar üçün gözəgörünməz olduğunu düşün. Başqaları səni görməmişdən əvvəl sən özünə bax və gör.

Biri sən hər addım atmaq istədiyində “sonunu düşün, sonunu düşün” deyə bütün addımlarının qarşısını almağa çalışacaq. Amma sənin başlamaq istədiklərini başlaman üçün ehtiyatda ikinci həyatın yoxdur ki. Hər gün yeni bir başlanğıcdır. Bugün keçdisə sabahdan başla.

Biz yaşadığımız sürəcə əlbəttə ki, yaşayan kimsələr də olacaq və onlar daima nəsə deyəcəklər. Hətta sözləri olmayanda belə. Onlar səni qışda saxlamaq istəyəcəklər, amma artıq yazdır. Və qışa hələ çox var, amma tədarükünü indidən gör. Əsas odur ki, sən öz zamanını başqalarının boş qalmış zamanlarını doldurmağa sərf etmə. Bu zaman sənindir və onun sahibi özün ol.

1 kilo səmimiyyət (2)

Uzun-uzun düşündüm. Doğurdan da qəliz məsələ imiş bu səmimiyyət işi. Hər nə qədər qarşımızdakını səmimi ol, beyninə gələn ilk cavab variantını seç kimi sıxma-boğmaya salsaq da heç bir nəticə əldə etməməyin mümkünlüyü çox böyükdür. Çünki, həmsöhbətimiz özünü inandırdığı obrazdan çıxıb ilk növbədə özünə, daha sonra bizə gəlməlidir. Bu isə qət edilməsi çətin olan uzun məsafədir. Bəlkə əslində fərqli-fərqli rollara girmək daha asandır nəinki əsl özün ola bilmək. Beynimizdə "hər şey kənardan necə görünəcək" kimi yazılmış bir proqram var. Görəsən dünya necə olardı hamımız ilk ağlımıza gələnləri söyləsəydik. Məsələn, məndən nə isə soruşanda çox vaxt ilk ağlıma gələn cavabı düşünərək gülürəm, daha sonra mənim variantıma ən yaxın amma daha normal qəbul olunacaq variantı seçirəm. Sanki, bir-birimizi çox yormaq istəmirik,  qarşımızdakının beynində artıq əyləşmiş hazır cavablardan birini verərək işini yüngülləşdiririk. Bilmirəm, bəlkə analarımızın tərbiyəsinin nəticəsidir. "Bax, filankəsin uşağı necə ağıllıdır", "bu cür olsan, sən də nə bilim, ağıllı olarsan, gözəl görünərsən", "sənin ondan nəyin əksikdir ki?!" kimi müqayisələr 50 yaşlarında da əl çəkmir bizdən.  Demək olar ki, bizi özümüz olmağın pis bir şey olduğuna inandırıblar. Nə olursan ol, özün olma. Özümüz-özümüzə bəs etmirik heç vaxt. Daima kiməsə bənzəmək kimi, kiminsə yaxşılarını götürmək kimi bir təlaş var içimizdə. Məsələn, "sənin ondan nəyin əksikdir ki?!", heç nəyin. Ümumiyyətlə, heç nəyin əksik deyil, heç nəyin artıq deyil. Səndəkilər sənindir, ondakılar onundur. Ondakılar daha yaxşı görünür deyə onun kimi olmağa ömrünü həsr etməli deyilsən ki. Bəli, onda daha yaxşı keyfiyyətlər ola bilər və bunlar onu daha qiymətli edə bilər. Səndə daha az yaxşı keyfiyyətlər ola bilər və sən daha az sevimli ola bilərsən. Bu da ki tamamilə normaldır. Necə ki kinoya baxırıq və heç də hər zaman baş rolu ifa edənlər ən sevimlimizə çevrilmirlər. Bəzən bir sıra ikinci dərəcəli aktyorlar bizə daha yaxın olur. Səmimiyyət işi də bir az belədir. Sənə aid olmayan yüksək dərəcəli keyfiyyətlərlə ömrünün yarısından da çox hissəsini sevilib, hörmət sahibi ola bilərsən. Ancaq heyif deyilmi ömrünün bu qədər dəyərli hissəsini başqa birinə vermək? Bəs özünü nə vaxt yaşayacaqsan?

1 kilo səmimiyyət

Al bu 1 kilo səmimiyyəti danışaq.

Hər sualın başında qram-qram xərcləyək.

Ürəkli ol, bir az cəhd et, səndə də alınacaq.

Rahat ol, özünü öz evindəki kimi hiss et,

Səni ordan heç kim qovmayacaq.

Yüzü ilə olub hər dəfəsində necə tək olduğuna qayıtmaqdansa

Bir dəfə özünə çatsan

Bir dəfə özünü tapsan

Başqa lazımsızlar lazım olmayacaq.

Tək ola bilməyəcək qədər çox olduğunu anlayacaqsan.

Davam edək (yanında 1 qram səmimiyyətlə),

Təlaşlanma çox incitməyəcək,

Sadəcə, üzünə hopdurduğun maska yapışdığı yerdən bir balaca qopacaq.

Çirkin görünməkdən qorxma.

Kökləri səndə bitən çirkinliklərin

başqasından oğurladığın gözəlliklərdən daha gözəldir. 

Nəticədə mən səni tanıyacağam, lap içindəki səni

Pislərini pis, yaxşılarını yaxşı.

Ola bilsin, hamı bəyənməyəcək
Bəyənməsin, bu səni çox incidəcək?
Amma bəyənənlər sənin özünü bəyənəcək
Hollywood ulduzlarından yamsıladıqlarını yox. 
Özünün özünə bu qədər qəddar davranma

Bəlkə, o daha maraqlı olacaqdı, niyə bu qədər uzağa göndərdin onu?

Bil ki, bütün mükəmməllərin içi boşdur.

Sən eyibləri üzdə olanlara bax.

Eyibsiz görünənlərin eybi daha çoxdur.

Əslində bütün qüsurların öz səbəbləri var

Bəlkə, dərhal qınamağa heç keçməyəcəkdim.

Biz bütün mənfi və müsbətlərimizlə birlikdə bizik.

Qüsurları ört-basdır etmək bizi biz etməz ki.

Gizləmək hara kimi?

Özündən gizlənmək hara kimi?

Daxilin çılpaq qalmayacaqsa,

Nə özünü kiminsə yanında,

nə də kimisə özünün yanında çılpaq görə bilməzsən.

Deyək ki, mən inandım və aldandım,
Bəs özün?
Əksinə, bütün qış geyimləri üzərində ikən

Nə qədər yaxına gələ biləcəksən?

Və bu cür yaxın çox uzaq olmayacaqmı?

 

Hədiyyə sindromu

        Mənasının mənasızlıq olduğuna əminliyimin artdığı növbəti bayram gəldi yenə. Budur parfümeriya dükanları dolub ağzınacan. Əllərini ciblərinə tez-tez salıb-çıxaran kişilərin əksəriyyətinin üzündə gərginlik olsa da, onları çox düşünməyə məcbur buraxmayan ətir kimi rahat və keyfiyyətli hədiyyə növlərinin olması sevindirir. Onları da qınamaq olmur, həmən bu kişilər öz xanımlarına “içimdən bugün sənə hədiyyə bağışlamaq keçmir” desələr, sizcə neçə qadın bunu anlayışla qarşılayar ki?! Deyəsən, hədiyyə sözü görüntü olaraq dolub, içəridən boşalaraq özünün iflasını yaşayır. Qadınlara da ürəyim ağramayır deyil, ildə bir dəfə qəlbdən yuxarı olan hədiyyələrə ehtiyac duymaq nə deməkdir? Bunun da öz səbəbləri olmalıdır yəgin. Kişilər gününü xatırlayan və ya buna önəm verən neçə nəfərik ki? Çoxumuz bugünun mövcudluğundan heç xəbərdar da deyilik. Ən çox hədiyyə alan qadınlar, ən çox narazı olan qadınlar... Anlamıram, xoşbəxt etmək gücünə qadir ola bilməyən hədiyyələr nə üçün bu qədər çox gözlənilir. Bügun mütləq hədiyyə ilə gəlməlisən işarələri, maddiyat önəmli deyil deyəcəm, amma sən fikir vermə, üzünü çevirən kimi markasına baxacam, 8 martı necə qarşılayarsan, ilin 364 gününü də elə keçirərsən kimi kinayəli ötürmələr və s. Onları da başa düşmək olar, axı növbəti gün öz rəfiqələrinə hədiyyələrindən uzun-uzun hekayələr qurmalıdırlar. Görək kimin sevgisi daha böyükdür. Buna hədiyyələrə gələn şərhlər qərar verəcək.  8 martsız da heç sevgi olar?! Nə üçün fevralın 8-i yox, aprelin 8-i yox?! Sanki, hədiyyə üçün hökman mart gəlməlidir. Sən öz sevdiyin insana hədiyyəni hamı öz sevdiyinə etdiyi zaman etməlisən axı. Və aşağı-yuxarı bu hədiyyələr eyni növdə olmalıdır. Əks halda beynini işə salmaqla yanaşı, üstəlik qeyri-normal da görünərsən. Bu isə cəsarətlərini maddi dəyəri ölçülməyən cılız hədiyyələrlə üzə çıxaran və eyiblərini bu hədiyyələrin altında örtən bəylərə sərf etməyəcək. Həm hədiyyə kimi dəyərli ölçü vahidini itirmək xanımların da işini çətinləşdirəcək. Hər şeyi dünyanın etdiyi kimi etmək kompleksi. Əminəm ki, bir az fərdi olmaq bizi daha çox xoşbəxt edə bilər.